Prolog

     Widzę ciemność.

Mam jakiś ciemny materiał na twarzy tak abym nie mogła nic zobaczyć.

Nie mogę się ruszyć.

Czuję,że jestem nafaszerowana jakimiś trunkami.

Do nozdrzy dociera zapach wody kolońskiej i perfum.

Pojazd zatrzymuje się,

i słyszę dźwięk otwieranych drzwi.

Ktoś chwyta mnie w talii i wyciąga na zewnątrz, nadal nie mogę się ruszyć.

-Spokojnie, kochanie jesteśmy na miejscu.

Cudowny głos każe mi się uspokoić a ja posłusznie to robię, myślę,że dlatego,że jestem pod wpływem narkotyków.

Obraz się rozmazuje, mimo iż nie mam już opaski na oczach.

Tracę przytomność w czyiś ramionach.